Πριν από την θρυλική μάχη στη μονή Δοβράς

Η κήρυξη της επανάστασης του γένους το 1821 στην Πελοπόννησο, όπως ήταν βέβαιο, δεν άφησε τη φλόγα της ελευθερίας να μην ανάψει σε όλη την Ελλάδα. Ήδη από το πρώτο έτος της επανάστασης στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας η ελπίδα για την ελευθερία μέσω των μελλών της Φιλικής Εταιρίας, των διαφόρων οπλαρχηγών (αρματολών, κλεφτών) και της Εκκλησίας είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Τέτοια παραδείγματα αποτελούν η επανάσταση στην Χαλκιδική από τον Εμμανουήλ Παπά, που αν και πνίγηκε στο αίμα στην αρχή της, έδωσε φτερά στους επαναστατημένους Μακεδόνες και η επανάσταση στον Όλυμπο από τον Νικόλαο Κασομούλη.

Όσον αφορά την περιοχή της Ημαθίας είναι γνωστή η κήρυξη της επανάστασης στη Νάουσα στις 20 Φεβρουαρίου 1822. Πρωτεργάτες του εγχειρήματος αυτού ήταν οι φιλικοί Αναστάσιος Καρατάσος από το χωριό Δοβρά, Αγγελής Γάτσος από τους Σαρακηνούς Αριδαίας, Ζαφειράκης Θεοδοσίου από τη Νάουσα και άλλοι, κυρίως Ναουσαίοι. Καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της επανάστασης θα είχε και η συνδρομή του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που όμως δεν ήλθε ποτέ.

Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους των επαναστατών ήταν η κατάληψη της Βέροιας. Γι’ αυτό διάλεξαν για ορμητήριο τους την Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά που η θέση της την καθιστούσε αθέατη από τη μεριά της Βέροιας, ενώ παράλληλα από τα γύρω υψώματα οι επαναστάτες μπορούσαν να επιβλέπουν την πόλη. Μετά από τις σχετικές προετοιμασίες ο Καρατάσος έδωσε τη διαταγή για την επίθεση τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Φεβρουαρίου του 1822 και τέσσερις ομάδες επαναστατών με 1800 άνδρες συνολικά χτύπησαν τη Βέροια από όλα τα σημεία του ορίζοντα. Την αρχική επιτυχία της επίθεσης ακολούθησε η υποχώρηση των επαναστατών κάτω από την πίεση πολυάριθμου τουρκικού στρατού που έφτασε στην πόλη παραμονές της επίθεσης. Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες επρόκειτο για προδοσία του σχεδίου των επαναστατών…