Το Πασά-Κιόσκι της Βέροιας

Το Πασά-Κιόσκι αποτελεί ένα ευρύτερα γνωστό τοπωνύμιο περιοχής στο νοτιοανατολικό άκρο της πόλης. Το τοπωνύμιο θέλει να δηλώσει, σύμφωνα με την παράδοση, την περιοχή στην οποία βρισκόταν η εξοχική κατοικία του Τούρκου διοικητή (Πασά) της Βέροιας. Το σημείο αυτό σώζεται μέχρι σήμερα, ενώ αρκετά χρόνια πριν στέγαζε το ομώνυμο εξοχικό κέντρο. Στην ευρύτερη περιοχή υπήρχαν κτήματα και βοσκοτόπια, τα οποία χαρακτήριζαν και την περιοχή ως «Αλώνια»  ή «Τσαΐρια».

Η αλλαγή της πληθυσμιακής κατάστασης της πόλης και η ανάπτυξη του αστικού της ιστού με την παράλληλη διεύρυνση του σχεδίου πόλεως έκανε την άλλοτε εξοχική τοποθεσία Πασά-Κιόσκι να περιλαμβάνεται πλέον στην ευρύτερη συνοικία της Καλλιθέας, η οποία ξεκίνησε να δημιουργείται από τη δεκαετία του 1930 και έπειτα. Σε αυτήν εγκαταστάθηκαν αρχικά προσφυγικοί πληθυσμοί ενώ αργότερα, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, μετεγκαταστάθηκαν εδώ κάτοικοι χωριών όπως π.χ. της Μικρής Σάντας, της Βεργίνας, του Δασκίου, της Σκούλιαρης, αλλά και κάτοικοι από το Ν. Κοζάνης κ.α.

Κάτω ακριβώς από το σημείο όπου βρισκόταν η θερινή οικία του Τούρκου αξιωματούχου, από τα οθωμανικά χρόνια διατηρούνταν πηγή νερού, το νερό της οποίας είχε, κατά την παράδοση, θεραπευτικές ιδιότητες, οι οποίες αναγνωρίζονταν τόσο από τους χριστιανούς, όσο και από του μουσουλμάνους κατοίκους της πόλης.

Στα τέλη της δεκαετία του 1950 με τις ενέργειες του μητροπολίτη Βεροίας Καλλίνικου χτίστηκε στο σημείο ναός, αφιερωμένος στην Αγία Παρασκευή, ο οποίος στα μετέπειτα χρόνια επεκτάθηκε. Η πηγή εξακολουθεί να ρέει, κάτω από τον σημερινό ναό, ενώ οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού - αγιάσματος εξακολουθούν να προσελκύουν πλήθος προσκυνητών.

Η συνοικία της Καλλιθέας γιορτάζει κάθε χρόνο το διήμερο 25-26 Ιουλίου, οπότε τιμάται και η μνήμη της Αγίας Παρασκευής.