Ο Μάης (Δημοτικό τραγούδι)

Τώρα Μαγιά, τώρα Δροσιά,
τώρα το καλοκαίρι
τώρα κι’ ο ξένος βούλεται
να πάει στη δικιά του
Νυχτ'(α) σελών(η) τον μαύρο τ’(ου)
νύχτα τον καλιβώνει,
βάζει τα πέταλα χρυσά
και τα καρφι’ ασημένια,
και τα καλιβοσφύργια του
ειν' όλο μαργαριτάρι.

Τρεις Φραγκοπούλες τον κερνούν.
και τρεις τον παραστέκουν
η μια κερνάει με το γυαλί,
κ' η άλλη με το μπουκάλι
η τρίτη η μικρότερη
κερνάει με το ποτόρι.

Εκεί που πάω κόρη μου
εσένα δε σε παίρνω
Εκείνη έρχεται με σπαθιά
φράγκιγκα κοντάργια·
- Πάρε με αφέντη πάρε με
να στρώνω να κοιμάσαι,
να πλένω τα ποδάργια σου
σε ασημένιο λαίνη.

Μάη, Μάη χρυσομάη
τί μας άργησες και δεν φάνηκες
να μας φέρης τα λουλούδια,
και την άνοιξη.
- Λούσου κι'άλλαξε.
- Λούσου κι’ άλλαξε.