Το 2010 στο τεύχος 57 του περιοδικού Πολιτιστικά Δρώμενα, ο Δρ. Δημήτρης Πυρινός δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Αγορά και Επαγγελματίες στη Βέροια τέλη 19ου και αρχές 20ου αιώνα». Στο άρθρο παρουσιάζεται σε γενικές γραμμές η οικονομική ζωή της πόλης με βάση την καταγραφή του Ν. Ιγγλέση, στον Οδηγός Ελλάδος, απάσης της Μακεδονίας, της Μικράς Ασίας, μετά των νήσων του Αρχιπελάγους και των νήσων Κρήτης, Κύπρου, Σάμου.

Στον κατάλογο καταγράφονται σαραντατρείς επαγγελματικές κατηγορίες με τα ονόματα των επαγγελματιών και τις επωνυμίες των επιχειρήσεων ατομικών και συνεταιριστικών. Μεταξύ των κατηγοριών επαγγελματικής δραστηριότητας των Βεροιωτών του 1910 περιλαμβάνονται οι έμποροι αποικιακών ειδών, άνθρακα, εγχώριων προϊόντων, ετοίμων ενδυμάτων, υφασμάτων, ζώων, ξύλων, σιδερικών, ποτών κ.α.

Τον οικονομικό ιστό της πόλης συνέθεταν επαγγελματίες από τρεις βασικές κοινότητες της πόλης, την ορθόδοξη, την μουσουλμανική και την εβραϊκή. Στην εμπορική δραστηριότητα υπερείχαν οι Χριστιανοί κάτοικοι της πόλης, ενώ οι Μουσουλμάνοι κατείχαν κυρίως θέσεις δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών, κ.α. ή ήταν τσιφλικάδες. Τέλος, οι χρηματοοικονομικές δραστηριότητες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της πόλης ήταν στα χέρια των Εβραίων της πόλης.

 Στον κατάλογο δεν καταγράφεται γυναικεία επαγγελματική δραστηριότητα παρά τη δραστηριοποίηση των γυναικών κυρίως στο χώρο της οικοτεχνίας.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε την καταγραφή του Ν. Ιγγλέση.

Η φωτογραφία αποτελεί ένα μέσο το οποίο μπορεί καταγράψει τη σύγχρονη για κάθε εποχή πραγματικότητα και κατ' επέκταση να αξιοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Μέσα από φωτογραφικό υλικό του παρελθόντος που σχετίζεται με τη Βέροια, προκύπτουν πολύτιμες πληροφορίες για την επαγγελματική δραστηριότητα των φωτογράφων της Βέροιας, από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Ο παλαιότερος επώνυμος επαγγελματίας φωτογράφος στη Βέροια ήταν ο Φίλιππος Δ. Χατζηνικολάου και εργάστηκε στην πόλη στα τέλη του 19ου αιώνα. Στις συλλογές των Γ.Α.Κ. Ημαθίας διασώζεται φωτογραφία η οποία χρονολογείται το έτος 1898.

Στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισαν να εκδίδονται ολοένα και περισσότερα επιστολικά δελτάρια (Cartes Postales), πολλά εκ των οποίων απεικόνιζαν τοπία και αξιοθέατα της Βέροιας. Ένας από τους εκδότες ήταν και ο David M. Assael, ο οποίος, όπως αποδεικνύεται από Carte Postale, διατηρούσε κατάστημα στο Φραγγομαχαλά της Θεσσαλονίκης.

Την ίδια περίοδο δραστηριοποιήθηκαν στη Βέροια και κυρίως στα βλαχοχώρια του Βερμίου οι Αδελφοί Μανάκια καλύπτοντας, κατά κύριο λόγο, στιγμές από την καθημερινή ζωή, τις συνήθειες και την κοινωνική ζωή των Βλάχων του Βερμίου.

Όπως προκύπτει από το φωτογραφικό υλικό στη Βέροια, κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, δραστηριοποιούνταν μουσικά σύνολα, τόσο παραδοσιακά, όσο και μοντέρνα.
Από τη μια, τα παραδοσιακά μουσικά σύνολα κάλυπταν τις ανάγκες των Βεροιωτών και συμμετείχαν σε γλέντια, πανηγύρια αλλά και σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως σε αρραβώνες, γάμους και βαπτίσεις. Από την άλλη, μουσικά σύνολα με μοντέρνο για την εποχή ρεπερτόριο κάλυπταν ευρύτερα, τις ανάγκες διασκέδασης των Βεροιωτών. Τα ίδια μουσικά σύνολα χρησιμοποιούνταν από τους ενδιαφερόμενους και για τις γνωστές καντάδες της εποχής εκείνης.

Στα παραδοσιακά μουσικά συγκροτήματα της πόλης συμμετείχαν μεταξύ άλλων και οι: Ιωάννης Σωζερίδης (ούτι), Γεώργιος Νικολαΐδης (βιολί και ούτι), Πλάτων Μουρατίδης (βιολί), Ιορδάνης … (αρμόνικα), Χαράλαμπος Κιρμανίδης (ούτι) και Ιωάννης Κιαμιλίδης (ούτι και μαντολίνο). Οι παραπάνω έχουν μικρασιατική καταγωγή και εγκαταστάθηκαν στη Βέροια, κυρίως, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, ενώ οι περισσότεροι ήταν αυτοδίδακτοι.

Στα σύγχρονα για την εποχή μουσικά σύνολα συγκαταλέγεται το «Χαβανέζικο συγκρότημα της Βέροιας». Πληροφορίες για την ύπαρξη και δραστηριότητα του στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης αντλούνται από τον τοπικό Τύπο της εποχής.

Αρχικά (1936) σε αυτό ήταν ενταγμένοι οι: Χ. Αθανασάκης, Νίκη Παπαδοπούλου, Έλλη Παπάζογλου, Θ. Σ. Βαφείδης, Χ. Παπουτσής, Ε. Ιωακειμίδης, Θ. Κ. Βαφείδης, Χ. Αζαριά και Β. Σαρβατζόγλου και διευθυντής του γκρουπ ήταν ό Αντώνιος Χατζηαντωνίου.

Λίγα χρόνια αργότερα (1940) η σύνθεση του συγκροτήματος άλλαξε και σε αυτό συμμετείχαν οι: Μερόπη Οικονομίδου, Αγλαΐα Παπαθεοκλήτου, Εμμανουήλ Χαντές, Θωμάς Βαφείδης, Φίλιππος Τζελέπης, Νικ. Νικολαΐδης, Ιωαννίδης, Αντώνιος Μέλλιος, Χαράλαμπος Παπουτσής, Ιορδάνης Τσελέπης, Γρηγ. Νταβόρας, Αδαμίδης, Γ. Μαρμαράς και Λάσκαρης, υπό της διεύθυνση του Αντώνιου Χατζηαντωνίου.

Όπως διαπιστώνεται, στο συγκρότημα συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, ενώ μεταξύ αυτών, στην πρώτη παρουσία του συγκροτήματος, συγκαταλέγεται και ο Βεροιώτης Εβραίος Χαίμ (;) Αζαριά.

Ήταν 16 Οκτωβρίου 1912, όταν τα πρώτα τμήματα του Ελληνικού Στρατού κατηφόριζαν τις πλαγιές του Βερμίου και εισέρχονταν στην πόλη. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί στην Πλατεία Ωρολογίου για να τους υποδεχθεί και να γιορτάσει μαζί τους την απελευθέρωση της πόλης. Όλη η πόλη γιόρταζε˙ Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι κάτοικοι, μαζί με τους θρησκευτικούς εκπροσώπους τους υποδέχτηκαν τον Ελληνικό Στρατό. Στη φωτογραφία διακρίνεται πλήθος κόσμου με μέλη του ορθόδοξου ιερατείου και Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες. Στον ιστό του Διοικητηρίου και στα χέρια του πλήθους διακρίνονται Λευκές Σημαίες, δείγματα της οικειοθελούς και ειρηνικής παράδοσης της πόλης, από πλευράς των Οθωμανών, στον προελαύνοντα Ελληνικό Στρατό.

Η φωτογραφία αποτελεί ένα από τα ελάχιστα, μέχρι στιγμής, φωτογραφικά τεκμήρια από την απελευθέρωση της πόλης από τους Οθωμανούς και ανήκει στην Ιδιωτική Συλλογή του Βασίλειου Σωζερίδη.